Constance of Aragon'la kim evlendi?

Constance of Aragon may refer to:

• Constance of Aragon, Holy Roman Empress (1179–1222), daughter of Alfonso II of Aragon, married Emeric of Hungary and then, secondly, Frederick II, Holy Roman Emperor
• Constance of Aragon, Lady of Villena (1239–1269), daughter of James I of Aragon, married Manuel, Lord of Villena
• Constance II of Sicily (1249–1302), Queen of Aragon as wife of Peter III of Aragon
• Constance of Aragon, Princess of Villena (1300–1327), daughter of James I of Aragon, married Juan Manuel, Prince of Villena
• Constance, Queen of Cyprus and Armenia (1305–1344), infanta of Aragon, daughter of Frederick III of Sicily
• Constance of Aragon, Queen of Majorca (1318–1346), daughter of Alfonso IV of Aragon, married James III of Majorca
• Constance of Aragon, Queen of Sicily (1343–1363), daughter of Peter IV of Aragon, married Frederick III the Simple

Emeric, also known as Henry or Imre (Hungarian: Imre, Croatian: Emerik, Slovak: Imrich; 1174 – 30 November 1204), was King of Hungary and Croatia between 1196 and 1204. In 1184, his father, Béla III of Hungary, ordered that he be crowned king, and appointed him as ruler of Croatia and Dalmatia around 1195. Emeric ascended the throne after the death of his father. During the first four years of his reign, he fought his rebellious brother, Andrew, who forced Emeric to make him ruler of Croatia and Dalmatia as appanage.

Emeric cooperated with the Holy See against the Bosnian Church, which the Catholic Church considered to be heretical. Taking advantage of a civil war, Emeric expanded his suzerainty over Serbia. He failed to prevent the Republic of Venice, which was assisted by crusaders of the Fourth Crusade, from seizing Zadar in 1202. He also could not impede the rise of Bulgaria along the southern frontiers of his kingdom. Emeric was the first Hungarian monarch to use the "Árpád stripes" as his personal coat of arms and to adopt the title of King of Serbia. Before his death, Emeric had his four-year-old son, Ladislaus III, crowned king.

II. Friedrich (26 Aralık 1194 - 13 Aralık 1250), Hohenstaufen hanedanı, 1212 yılından beri Roma Krallığı üzerinde hak iddia eden İtalyan ve 1215 yılından beri elinde bulunduran karşı çıkılmaz hükümdar. VII. Friedrich Hohenstaufen Swabia unvanıyla Almanya Kralı, I. Federico unvanıyla ve annesinin vârisi olarak Sicilya Kralı ve Burgundy Kralı idi. Onun orijinal unvanı İtalya Sicilya Kralıdır, 1198 yılından ölünceye kadar. 1220 yılında papalık taç giyme töreninden ölünceye kadar II. Friedrich unvanıyla Kutsal Roma İmparatoru'dur. Onun diğer unvanları (kısa hayat dönem içinde) Kıbrıs Kralı ve evlilik bağı nedeni ve Altıncı Haçlı Seferi bağlantısıyla Kudüs Kralı.

Eğitilmesi ve hayatının büyük bölümü II. Rugerro'nın kızı olan annesi Konstanza'nın yanında Sicilya'da geçti. Onun imparatorluğu sık sık Papalık Devleti ile savaştaydı. Bu nedenle iki defa aforoz edilmesine ve zamanının tarihçileri tarafından iftiraya uğramasına şaşırılmamalıdır. Papa IX. Gregorius, onu bir dereceye kadar deccal olarak adlandırmaya geldi.

O, kendi zamanı içinde "Stupor mundi" ("wonder of the world") (Dünya şaheseri) olarak bilinir ve altı dil konuştuğu söylenir: Latince, Sicilya dili, Almanca, Fransızca, Yunanca ve Arapça. Çağdaş standartlara göre, Friedrich zamanının çok ilerisindeydi çünkü bilimi ve sanatları korumaya arzulu bir kişiydi.

Sicilya şiir okulunun koruyucusuydu. Onun Palermo'daki kraliyet sarayı (yaklaşık 1220 yılından ölümüne kadar) Roma dilleri ve Sicilyaca formunda ilk edebiyat kullanımını gördü. Okul ve onun şiiri edebiyat formuna önemli etkiler yaptı ve modern İtalyancanın oluşmasına katkı sağladı.