Anne (Büyük Britanya kraliçesi)'la kim evlendi?

Anne (6 Şubat 1665, Londra - 1 Ağustos 1714, Londra), 1702'den 1714'e değin Büyük Britanya kraliçesi. Ülkesini tek başına yönetmek istediyse de yetersizliği ve sağlığının bozuk olması nedeniyle büyük ölçüde bakanlarına dayanmak zorunda kaldı. Bakanları ise İspanyol Veraset Savaşı'nda (1701-1714) İngiltere'yi, Fransa ve İspanya karşısında yer almaya yöneltti. Hükümdarlık yıllarının belirleyici özelliği olan Whigler ile Toryler arasındaki amansız çekişmeler, tahtın varisinin belirsizliği nedeniyle daha da yoğunlaşmıştır.

York dükü James (Kral II. James, h. 1685-1688) ile Anne Hyde'ın ikinci kızları olan Anne, babası Katolik olduğu halde amcası Kral II. Charles'ın ısrarıyla bir Protestan olarak yetiştirildi. 1683'te yakışıklı ama etkisiz Danimarka prensi George ile evlendi. Kocası yaşamı boyunca en yakın yandaşı oldu. Ama Anne'ın, çocukluk arkadaşı Sarah Jennings Churchill'le olan yakın ilişkisi siyasi sonuçları bakımından daha önemlidir. Güzel ve akıllı Sarah sonradan I. Marlborough dükü olan John Churchill'in karısıydı. Anne'ın nedimesi olduktan kısa bir süre sonra onu avucunun içine aldı.

Sara, Orange'ın Protestan hükümdarı ve Felemenk genel valisi III. William, 1688'de II. James'i devirdiğinde Anne'ı William'ı desteklemeye ikna etti. Haklar Bildirisi (1689) uyarınca William ile karısı (aynı zamanda Anne'ın ablası) Mary, İngiltere kral ve kraliçesi, Anne de tahtın birinci derecedeki varisi oldu. Bir süre sonra Mary ile Anne'ın araları açıldı. William, Mary'nin 1694'teki ölümünden sonra Anne'ın iyi niyetini yeniden kazanmaya çalıştıysa da, kendi İngiltere dışında bulunduğu zamanlarda, Anne'ın kral naibi olarak yerine bırakmaya yanaşmadı.

Anne 1683-1700 arasında, 18 kez gebe kalmasına karşın bebeklerinden yalnızca beşini sağ olarak dünyaya getirebildi. Bunlardan da ancak biri, bir oğlan, bebeklik çağından öte hayatta kalabildi. 1700'de oğlunun da ölmesi üzerine Anne tahtına bir varis bırakma umutlarını tümüyle yitirdi ve Hanover hanedanından olan İngiltere kralı I. James'in torunlarını tahtın vârisi ilan eden 1701 Veraset Yasası'nı kabul etmek zorunda kaldı.

Prince George of Denmark and Norway, Duke of Cumberland (Danish: Jørgen; 2 April 1653 – 28 October 1708), was the husband of Anne, Queen of Great Britain. He was the consort of the British monarch from Anne's accession on 8 March 1702 until his death in 1708.

The marriage of George and Anne was arranged in the early 1680s with a view to developing an Anglo-Danish alliance to contain Dutch maritime power. As a result, George was disliked by his Dutch brother-in-law, William III, Prince of Orange, who was married to Anne's elder sister, Mary. Anne and Mary's father, the British ruler James II and VII, was deposed in the Glorious Revolution in 1688, and William and Mary succeeded him as joint monarchs with Anne as heir presumptive. The new monarchs granted George the title of Duke of Cumberland.

William excluded George from active military service, and neither George nor Anne wielded any great influence until after the deaths of Mary and then William, at which point Anne became queen. During his wife's reign, George occasionally used his influence in support of his wife, even when privately disagreeing with her views. He had an easy-going manner and little interest in politics; his appointment as Lord High Admiral of England in 1702 was largely honorary.

Anne's seventeen pregnancies by George resulted in twelve miscarriages or stillbirths, four infant deaths, and a chronically ill son, Prince William, Duke of Gloucester, who died at the age of eleven. Despite the deaths of their children, George and Anne's marriage was a strong one. George died aged 55 from a recurring and chronic lung disease, much to the devastation of his wife, and he was buried in Westminster Abbey.